κονσουλάριος

κονσουλάριος, ὁ (ΑM)

1. (στους Ρωμαίους) ύπατος, με την έννοια τού διοικητή επαρχίας, τού επαρχιακού κυβερνήτη

2. (στους Βυζαντινούς) τίτλος ανώτερων αυλικών αξιωματούχων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. consularis «υπατικός» (< λατ. consul «ύπατος»)].